Jedną z podstawowych zasad wychowania dziecka jest wyznaczanie granicy między właściwym a niewłaściwym jego zachowaniem . Większość niepowodzeń wychowawczych wynika właśnie z nieumiejętności stawiania dziecku granic. Trudności w wyznaczaniu granic mogą się ujawnić w dwóch skrajnych postawach rodzicielskich – pozwalanie na wszystko albo nadmiernej surowości. Ani brak granic, ani granice sztywne i restrukcyjne nie służą rozwojowi. Trudną sztuką wychowania jest znalezienie równowagi między tymi skrajnościami i postawienie przed dzieckiem wyraźnych wymagań, w ramach których zachowa wyraźną swobodę i możliwość bycia sobą. Stawianie dziecku granic to nic innego, jak wprowadzanie i egzekwowanie określonych reguł.